Η ζωή του μαθητή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Σχολείο, διάβασμα, εξωσχολικές δραστηριότητες, παρέες που απαιτούν να είσαι «μέσα σε όλα», κάποιες φορές αντιζηλίες, τσακωμοί, φιλιώματα ξανά… Όλα αυτά, μπορεί να οδηγήσουν στην αίσθηση ότι κάτι μέσα μας χρειάζεται συμπλήρωμα, κάτι μέσα μας είναι λειψό.
Τούτη τη συναισθηματική μας αδυναμία είναι που εκμεταλλεύονται κάποιοι κακόβουλοι και μπορεί να επιχειρήσουν να μας πλησιάσουν μέσα από το διαδίκτυο, προκειμένου να αποκομίσουν όφελος. Για να το κάνουν αυτό, ακολουθούν σχέδιο, το οποίο είναι κατά κανόνα παρόμοιο μεταξύ των θυτών. Αφού παρακολουθήσουν τις κινήσεις του θύματος, το προσεγγίζουν αποσπώντας του επιπλέον πληροφορίες από τάχα ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, παριστάνουν τους φίλους ή και κάτι παραπάνω και επιζητούν προσωπική συνάντηση. Όπως καταλαβαίνετε, η συνάντηση δεν έχει αθώο σκοπό.
Αυτό που θεωρείται σημαντικό να κατανοηθεί είναι το πώς θα αποφύγουμε οποιαδήποτε επαφή με τέτοιου είδους χρήστες. Η εφηβεία είναι πολυτάραχη περίοδος, αλλά και πολύ όμορφη. Οι φιλίες και οι απογοητεύσεις είναι μεγάλες και, ίσως, πολλές, όμως αυτή είναι και η ουσία της ζωής. Δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη γη που να μην ένιωσε κάποια στιγμή στη ζωή του (αν όχι πάντοτε!) πως οι συναισθηματικές του ανάγκες δεν καλύπτονται. Και, βέβαια, ο τρόπος να καλυφθούν δεν είναι να εναποθέσουμε κάθε μας ανάγκη σε ένα άγνωστο που προσπαθεί να επωφεληθεί από τις αδυναμίες μας.
- Εμπιστευθείτε τους ανθρώπους που αγαπάτε, όχι εκείνους που δε γνωρίζετε.
- Μιλήστε για ό, τι σας απασχολεί. Συγκρουστείτε, ξανασμίξτε, και ξανά από την αρχή. Όλη η ζωή γεμάτη από αρχές και τέλη είναι. Και όλα αυτά αξίζει να τα ζούμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε και γνωρίζουμε.
- Θυμηθείτε ότι όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε την αποδοχή. Και δεν υπάρχει συνθήκη παντελούς μη-αποδοχής. Όλοι πάντα από κάποιον είμαστε αποδεκτοί και κάποιον αποδεχόμαστε. Κάποιον αληθινό, κοντινό, ανθρώπινο. Όχι σκιές, ούτε γράμματα που κινούνται σε μία οθόνη. Αυτά είναι πράγματα ψεύτικα και επικίνδυνα.
- Αν παρόλα αυτά, παρασυρθείτε από την παρόρμησή σας και από άγνοια του (πραγματικά μεγάλου) κινδύνου, και αποδεχτείτε την πρόσκληση κάποιου αγνώστου να σας συναντήσει, μην πάτε ποτέ μόνος/η σας και ποτέ σε σημείο απόμερο.
- Θυμηθείτε ότι ακόμη και όταν μεγαλώνουμε έχουμε ανάγκη από τη στήριξη των δικών μας ανθρώπων ή ακόμη και ειδικών που θα σταθούν στο πρόβλημά μας και θα βοηθήσουν. Μην ντραπείτε να ζητήσετε τη γνώμη τους όταν αισθανθείτε ότι κάτι δεν κάνατε σωστά. Όταν μιλά κανείς για το πρόβλημά του, δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Όλοι κάνουμε λάθη. Το πιο μεγάλο λάθος είναι να αφήνουμε το φόβο μας να μας «κλειδώνει».
Αναρτήθηκε στο:
